Piotr Dylewski
WSR dał mi podstawy, które rozwijałem przez lata i za to dziękuję.
Do WSR trafiłem przez dzień otwarty gdzie poznałem Sławka Wojtkowskiego i Artura Waczko. Są bardzo przyjaźni i uśmiechnięci, a przy tym podchodzą indywidualnie do każdego. Poza tym cała szkoła jest bardzo pozytywna. Od razu chciałem tu spędzić te dwa lata. Spędziłem nawet więcej i nie żałuje ani chwili. Nauczyłem się podstaw pisania scenariusza, to jest dla mnie najważniejsze bo 80% filmu to scenariusz. Nauczyłem się też, że nie ma rzeczy nieosiągalnych i trzeba cały czas próbować. WSR dał mi podstawy, które rozwijałem przez lata i za to dziękuję.
WSR to rodzina, wykładowcy pełnią tu bardzie funkcję mentorów. Każde zajęcia to była przyjemność i ciężko mi ocenić czy lepszy kontakt mieliśmy podczas nich czy poza szkołą.
Jeśli chodzi o ludzi, z którymi się uczyłem to większość utrzymuje ze sobą kontakt do dziś. Połowa zajmuje się filmem i realizacją. To z nimi mam najlepszy kontakt i świetnie się dogaduję, a druga połowa nie pracuje w branży ale też utrzymujemy relacje.
Praktyki nigdy za dużo. Pamiętam jak potrafiliśmy siedzieć cała grupa przez godzinę i próbowaliśmy coś zrealizować. Patrząc z obecnej perspektywy chętnie bym do tego wrócił. Brakuje mi tego jak wspólnie, w kilka osób musieliśmy stawiać czoła jakimś zadaniom i problemom.
Będąc Słuchaczem miałem wrażenie, że proporcje są idealnie wyważone, raz więcej teorii, raz więcej praktyki.
Kończę teraz reżyserię na Uniwersytecie Śląskim na wydziale radia i telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego. Zrealizowałem jeden z pierwszych w Polsce filmów interaktywnych gdzie to widz decyduje w która stronę podąża bohater. Zrobiłem tez kilka teledysków i filmów dokumentalnych. Wiem, że kino i film są tym co chce w życiu robić.
